Mijn laatste stage dag wat was ik zenuwachtig. Wat totaal niet nodig was. Na deze stage dag ga ik vol vertrouwen zelf lesgeven. En invallen voor leraren die een dag ziek zijn of een cursus hebben. En ga ik met de kinderen hun eigen droomhuis ontwerpen. En ze een leuke gezellige dag bezorgen.
LINDESIGN WORD LUKIDA JUF
STAGEDAG LUKIDA begeleider Karlo.
Op vrijdag 2 februari 2024 had ik de gehele dag de verantwoordelijkheid over groep 5A met 19 leerlingen op Basisschool Oostelijke Eilanden in Amsterdam. De school, gelegen aan de Kraijenhoffstraat 10, biedt Ontwikkelingsgericht Onderwijs (OGO), waar kinderen leren zelfvertrouwen te hebben en open te staan voor de wereld om hen heen.
Bij mijn aankomst merkte ik meteen de leuke sfeer op de goed ingedeelde school met een prachtig schoolplein voorzien van klimrekken, zand en water. De vriendelijke en behulpzame leraren droegen bij aan de positieve sfeer. Ik arriveerde vroeg, om 10 voor 8, en na een kort gesprek bij de ingang kon ik direct naar binnen. Ik informeerde naar de benodigde materialen, haalde A3- en A4-vellen, gekleurd papier en wasco krijt uit het magazijn. De kinderen haalden zelf ook kartonnen dozen op om mee te knutselen.
Karlo, de begeleider, kwam binnen en hielp me met het digibord. Met daarop het tonen van filmpjes over droomhuizen en het presenteren van mijn website. En de uitleg van mijn les. De eerste leerlingen arriveerden om 8:15, waarbij ik iedereen begroette, me voorstelde en praatjes maakte met enkele nieuwsgierige ouders. Farah, met autisme, wilde geen hand, maar deed enthousiast mee aan de activiteiten.
Karlo vertelde de leerlingen wat over het thema, waarna ik begon met mijn programma. Ik stelde mezelf voor en vroeg de leerlingen wat een interieurarchitect en een industrieel ontwerper zijn. Aan de hand van mijn website toonde ik verschillende projecten. Waar de kinderen geïnteresseerde vragen over stelden. Velen bleken geïnspireerd om later architect of interieurarchitect te worden. Op advies van Karlo, ga ik de volgende keer meer tijd besteden aan het laten zien van filmpjes van afgeronde projecten via mijn Instagram account LINDESIGN.AMSTERDAM.
Na eerdere ervaringen merkte ik dat kinderen te snel begonnen met plattegronden, waardoor de fantasie verloren ging. Deze keer liet ik dit pas na het fruithapje en buitenspelen zien, wat beter werkte. Het tonen van afbeeldingen van mijn droomhuizen maakte de kinderen erg enthousiast. Ik liet twee leerlingen A4-blaadjes uit te delen om een lijst van eisen op te stellen. Samen hebben we serieus aan deze lijst gewerkt, waarbij we de vragen één voor één behandelden. Volgende keer kan dit nog rustiger verlopen.
Na een filmpje over kabouter architecten begonnen de leerlingen op A3-papier te tekenen. Om hun droomhuis met potlood en gum schetsmatig op te zetten. Vragen om hulp kon door hun vinger op te steken. En ze konden rustig overleggen of brainstormen met hun buurman als ze er niet uitkwamen.
Rond 10 uur was er een fruithapje en een filmpje over een vrouw die in een loopwagen van 7 m2 woonde en op een emmer poepte met zaagsel erop. Hoewel ik dacht dat dit grappig zou zijn. Vonden de kinderen het saai en gaven de voorkeur aan de Pink Panter of het NOS Journaal. Een waardevolle les voor de keuze van filmpjes in de toekomst.
Na het fruithapje gingen de kinderen naar buiten om even uit te razen. Op dat moment moest Karlo door privéomstandigheden weg en liet me alleen achter. Dit bleek een goede zet zeker voor mij. Gooi me maar in het diepe. Een jongen uit de klas nam me bij de hand, om me te helpen met het naar buiten brengen van de kinderen. (zo schattig, van ik laat je wel even zien hoe het moet.)
De echte uitdaging begon na de pauze met Gerard, een onrustig jongetje dat steeds rondliep. Suuz, het meisje naast hem, gaf hem een wiebelkussen om hem te kalmeren. Ondanks herhaaldelijke verzoeken om terug naar zijn plek te gaan, daagde Gerard me uit. Uiteindelijk duwde hij Noa, wat resulteerde in een escalatie waarbij Noa viel en een wond aan zijn kin opliep. Gelukkig was er een conciërge die zijn ouders belde. Terwijl dit gebeurde, ontstond er een discussie tussen andere kinderen, en Piet werd in zijn oor geslagen. Een koud washandje kalmeerde hem snel. Gerard, geschrokken en verdrietig over zijn daad, reageerde goed op mijn kalmerende woorden.
Na deze gebeurtenissen mochten de kinderen even op de computer om tot rust te komen, wat goed werkte. Na 15 minuten pakten we de les weer op en werkten we aan symbolen op het digibord, zoals hoe een bank er van boven uitziet of hoe je een wc of douche tekent. Symbolen die ik had uitgewerkt op A4 werden door de kinderen nagetekend of uitgeknipt, geschoven en geplakt.
Na de pauze besloot ik een ander plan te bedenken. We gingen samen knippen en plakken om een soort maquette van hun huis te bouwen. Hierbij kwamen de kinderen zelf met kartonnen dozen aanzetten. Mat, die architect wilde worden, ging enthousiast aan de slag met snijden in het karton. Ik waarschuwde hem dat dit tot een bloedende vinger kon leiden, en inderdaad, 10 minuten later had hij een bloedende vinger. Gelukkig kon Meg pleisters uit haar la halen. Volgende keer neem ik ze voor de zekerheid mee.
Ondanks het gebrek aan karton vond ik het een leuke uitdaging om alleen papier te gebruiken. Gerard, die aanvankelijk verveeld leek, ontwierp uiteindelijk een van de leukste huizen. Ik hielp hem op weg met het maken van een doos van A3-papier met plakband, wat resulteerde in een van de mooiste maquettes van de klas.
Een meisje uit de klas gaf me een uitgeknipt hartje met “Love you,” zo’n schattig gebaar.Dat ik de situatie onder controle had.
Rond half 2 keerde Karlo terug, en de klas was gezellig en rustig. Sommige kinderen waren klaar en hielpen anderen die nog niet klaar waren. Aan het einde van de dag wilde niemand stoppen, en een groepje meiden achter in de klas zei tegen me: “De leukste dag ooit!”
Iedereen was lekker vindingrijk bezig met touw en rietjes. die we ergens in de kast hadden gevonden. Het was geweldig om de kinderen te motiveren en van een beginnende conflictsfeer om daar een goede en gezellige sfeer van te maken.
Al met al was het een zeer positieve ervaring. Ik vond het zelf een superleuke dag met enthousiaste kinderen. Ze hebben geweldige creaties gemaakt tijdens het bouwen. Matz bouwde een heel paracentrum, Luuk creëerde een leuk bushokje met reclame voor Bril Cream-haargel, en Lis en Saar maakten samen een prachtig droomhuis met een zwembad op het dak.
Na een dag vol avontuur en uitdagingen nam ik afscheid met een glimlach op mijn gezicht. De leerlingen bedankten me hartelijk. En ik fietste met een voldaan gevoel terug naar huis. Klaar voor het volgende avontuur!
De namen van de leerlingen zijn verandert voor hun privacy.
